بند ناف که به کودک تازه به دنیا آمده متصل است، معمولاً پس از به دنیا آمدن بچه بلافاصله بریده می‌شود.
پژوهش جدید نشان می‌دهد که ۶۰ ثانیه صبر کردن پیش از بریدن بند ناف، به نوزادان نارس فرصت بهتری برای زندگی می‌دهد و خطر مرگ و ناتوانی را در دو سال اول کودکی تقریباً به یک پنجم کاهش می‌دهد.
این مطالعه به رهبری استرالیا که در ۲۵ بیمارستان در ۷ کشور انجام شد، نتایج سلامتی بیش از ۱۵۰۰ نوزاد نارس را در دو سال نخست تولد آن‌ها بررسی کرد. نوزادانی که بند ناف آن‌ها به جای آن‌که بلافاصله بریده شود، یک دقیقه بعد بریده شده بود، نرخ بقای بهتری در دو سال نخست زندگی داشتند.
جاناتان موریس، متخصص زنان و زایمان از دانشگاه سیدنی در سال ۲۰۱۷ در مورد این پدیده گفت:
این بسیار مهم است؛ زیرا این یک تکنیک بسیار ساده است و تقریباً برای همه نوزادان نارس مناسب است و به نجات زندگی و حفظ سلامتی آن‌ها تا دو سالگی کمک می‌کند.
با به تأخیر انداختن بستن بند ناف، خون بیشتری از جفت به سمت نوزادان جریان می‌یابد و گلبول‌های قرمز اضافی، سلول‌های ایمنی و سلول‌های بنیادی به نوزادان کمک می‌کنند تا سطح اکسیژن سالم را به دست آورند و عفونت‌ها را کنترل کنند. این می‌تواند برای ۱ میلیون نوزادی که در هفته ۳۰ بارداری هر سال در سراسر جهان متولد می‌شوند حیاتی باشد.
پژوهش قبلی نشان داده است که به تعویق انداختن بستن بند ناف، شانس بقای نوزادان را در روز‌های اول زندگی افزایش می‌دهد و نوزادان کم‌تری در بیمارستان می‌میرند. جدیدترین تجزیه و تحلیل یک قدم فراتر می‌رود و پیامد‌های سلامت نوزادان را در دو سالگی برای بیش از ۱۶۰۰ نوزاد نارس که ۱۰ هفته زودتر به دنیا آمده‌اند، گزارش می‌دهد.
این بزرگ‌ترین کارآزمایی بالینی است که در آن بستن بند ناف تأخیری و فوری برای نوزادان بسیار نارس (متولد شده قبل از ۳۰ هفتگی) و در شرایط بدخیم مقایسه شده است. کارکنان زایشگاه برای بستن بند ناف نوزادان به مدت ۶۰ ثانیه صبر کردند یا برخی دیگر این کار را در ۱۰ ثانیه نخست پس از تولد انجام دادند.
هنگامی که پژوهش‌گران داده‌های خود را در مورد ۱۵۳۱ نوزاد با نتایج یک کارآزمایی دیگر ترکیب کردند و مجموع آن‌ها را به ۱۶۳۷ نوزاد رساندند، دریافتند که انتظار بیش از ۳۰ ثانیه برای بستن بند ناف خطر نسبی مرگ و ناتوانی را در دو سالگی تقریباً یک پنجم کاهش می‌دهد.
با بررسی عمیق‌تر نتایج، پژوهش‌گران متوجه شدند این تأخیر ۶۰ ثانیه‌ای، بیشتر نشان دهنده شانس بهتر بقای نوزادان در صورت تأخیر بستن بند ناف است و خطر نسبی مرگ را تا ۳۰ درصد کاهش می‌دهد؛ اما این تأخیر ۶۰ ثانیه‌ای تفاوت واضحی در ناتوانی‌های اساسی مانند فلج مغزی، از دست دادن بینایی، ناشنوایی یا مشکلات گفتاری در دو سالگی ایجاد نمی‌کند
بستن بند ناف با تأخیر، یک روش استاندارد برای نوزادان کامل و رسیده است؛ اما تا همین اواخر، بند ناف نوزادان بسیار نارس تقریباً بلافاصله پس از تولد قطع می‌شد تا نوزاد بتواند مراقبت‌های پزشکی فوری را دریافت کند.
اما یک مطالعه استرالیایی که اولین بار در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، نشان داد که در صورت تأخیر در بستن بند ناف، نوزادان کم‌تری پس از تولد نیاز به تزریق خون داشتند.
کارولین هوم، کارشناس مامایی از مؤسسه Burnet که در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید:
تأخیر بستن بند ناف تضمین می‌کند که تغییرات فیزیولوژیکی که در زمان تولد اتفاق می‌افتند، می‌توانند برای نوزادان نارس نیز رخ دهند و نتایج بسیار خوبی برای این نوزادان وجود دارد.
سازمان بهداشت جهانی بستن بند ناف با تأخیر را برای نوزادانی که نیازی به حمایت فوری تنفسی ندارند توصیه می‌کند، اگرچه این کار همیشه انجام نمی‌شود.
آنا لنه سیدلر، محقق بهداشت و آمار زیستی، در اوایل سال جاری گفت:
برای پزشکان انتظار پیش از مداخله بسیار ترسناک است (آن‌ها می‌خواهند سریعاً برای نوزادان نارس اقدامات حیاتی را انجام دهند.
بند ناف یک چهارم نوزادان در گروه تأخیری آزمایش استرالیا را قبل از ۶۰ ثانیه قطع کردند که این نشان دهنده نگرانی‌های بالینی است.
سیدلر، که به تازگی یک پژوهش آماری متشکل از ۴۲ کارآزمایی بالینی شامل بیش از ۵۷۷۰ نوزاد را رهبری کرده است، گفت:
این نوزادان بسیار کوچک و بیمار هستند؛ بنابراین نیاز به اقدامات فوری دارند و سخت است که پزشکان ۶۰ ثانیه برای بریدن بند ناف صبر کنند.
آن تجزیه و تحلیل نشان داد که بستن بند ناف با تأخیر بی‌خطر است و شانس بقای نوزاد نارس را اندکی بهبود می‌بخشد.
با افزایش شواهد، پژوهش‌گران امیدوارند که بتوانند روش مرسوم بستن فوری بند ناف نوزادان نارس را منسوخ کنند و نتایج سلامتی هزاران کودک را در دراز مدت بهبود ببخشند.
کریستی روبلدو، زیست‌شناس آمار زیستی دانشگاه سیدنی و سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید:
اگر روش یک دقیقه صبر کردن قبل از بستن بند ناف در نوزادان نارس که نیازی به احیای فوری ندارند در جهان مرسوم شود، می‌تواند تضمین کند که ۵۰ هزار نفر دیگر بدون ناتوانی اساسی در دهه آینده زنده می‌مانند.
به عبارت دیگر، به ازای هر ۲۰ نوزاد نارس که بند ناف آن‌ها با تأخیر بریده می‌شود، یک نفر می‌تواند شانس بقای بیشتری داشته باشد و بدون ناتوانی اساسی زنده می‌ماند.
آموزش فشرده کارکنان در پروتکل‌های جدید نیز حیاتی خواهد بود؛ زیرا به تعویق انداختن درمان در نوزادان خیلی نارس و بیمار می‌تواند دلهره‌آور باشد؛ اما شواهد نشان می‌دهند که این کار بهترین نتایج را برای این کودکان به همراه دارد.
