ورزش کردن و فعالیت بدنی یکی از راه‌های کنترل فشار خون است؛ اما به راستی برای کنترل فشار خون چقدر باید ورزش کنیم؟
وقتی نوبت به ورزش برای سلامت قلب می‌رسد، نباید خیلی سریع شدت ورزش را به اوج برسانید. پژوهش اخیر نشان می‌دهد که اگر می‌خواهید با افزایش سن از خود در برابر فشار خون بالا محافظت کنید، باید ورزش را برای زمانی طولانی انجام دهید و سطح ورزش خود را تا میانسالی بالا نگه دارید.
اما بر اساس مطالعه‌ای که روی بیش از ۵ هزار نفر در ۴ شهر ایالات متحده انجام شد، عوامل اجتماعی می‌توانند انجام این کار را برای برخی افراد دشوارتر کنند.
کریستن بیبینز-دومینگو، نویسنده این مطالعه و اپیدمیولوژیست در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو (UCSF) گفت:
نوجوانان و آن‌هایی که در اوایل ۲۰ سالگی هستند ممکن است از نظر بدنی فعال باشند؛ اما این الگو‌ها با افزایش سن تغییر می‌کنند. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که ورزش فشار خون را کاهش می‌دهد؛ اما مطالعه جدید ما نشان می‌دهد که ممکن است حفظ فعالیت بدنی در دوران بزرگسالی در سطوح بالاتر از آنچه قبلاً توصیه می‌شد برای جلوگیری از فشار خون بالا مهم باشد.
فشار خون بالا یک بیماری جدی است که میلیارد‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند منجر به حمله قلبی و سکته شود. همچنین یک عامل خطر برای ابتلا به زوال عقل در مراحل بعدی زندگی است.
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، از هر چهار مرد یک نفر و تقریباً از هر ۵ زن یک نفر مبتلا به فشار خون هستند؛ اما اکثر افراد مبتلا به فشار خون بالا حتی نمی‌دانند که به آن مبتلا هستند و به همین دلیل است که اغلب به آن قاتل خاموش می‌گویند.
با این حال راه‌هایی برای تغییر فشار خون بالا وجود دارد و تمرکز این مطالعه روی ورزش است.
بیش از ۵۱۰۰ بزرگسال برای این مطالعه انتخاب شدند و تیم پژوهشی، سلامت آن‌ها را طی سه دهه با ارزیابی‌های فیزیکی و پرسشنامه‌هایی در مورد عادات ورزشی، وضعیت سیگار کشیدن و مصرف الکل بررسی کردند.
در هر ارزیابی بالینی، فشار خون سه بار به فاصله یک دقیقه اندازه‌گیری شد و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، شرکت‌کنندگان بر اساس نژاد و جنسیت به چهار دسته تقسیم شدند.
در کل در بین مردان، زنان و در هر دو گروه نژادی، سطح فعالیت بدنی از ۱۸ به ۴۰ سالگی کاهش یافت. همچنین از ۱۸ سالگی تا ۴۰ سالگی، نرخ فشار خون بالا نیز افزایش یافت.
به گفته پژوهش‌گران، این نشان می‌دهد که جوانی، دوره مهمی جهت مداخله برای پیشگیری از فشار خون بالا در میانسالی به‌شمار می‌رود و با برنامه‌های ارتقای سلامتی که برای تقویت ورزش طراحی شده‌اند، می‌توان به این هدف مهم دست یافت.
جیسون ناگاتا، سرپرست این تیم پژوهشی می‌گوید:
نزدیک به نیمی از شرکت‌کنندگان ما در بزرگسالی سطوح پایین‌تری از فعالیت بدنی داشتند که به‌طور قابل توجهی با شروع فشار خون بالا مرتبط بود و این نشان می‌دهد ما باید حداقل استاندارد‌های فعالیت بدنی را افزایش دهیم.
هنگامی که پژوهش‌گران به افرادی که در اوایل بزرگسالی ۵ ساعت در هفته ورزش متوسط انجام داده بودند (دو برابر حداقل مقداری که در حال حاضر برای بزرگسالان توصیه می‌شود) نگاه کردند، دریافتند که این سطح از فعالیت خطر ابتلا به فشار خون را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد و اگر افراد ورزش خود را تا ۶۰ سالگی ادامه دهند تأثیر این ورزش به مراتب بیشتر خواهد بود.
پژوهش‌گران در مقاله خود نوشتند:
ورزش کردن بیش از حداقل دستورالعمل‌های فعلی برای بزرگسالان، ممکن است برای پیشگیری از فشار خون بالا از رعایت حداقل دستورالعمل‌ها مفیدتر باشد.
اما افزایش فعالیت بدنی هفتگی در میان تصمیمات متحول کننده زندگی و مسئولیت‌های فزاینده آسان نیست.
دکتر ناگاتا می‌گوید:
بعد از دبیرستان فرصت‌های فعالیت بدنی کاهش می‌یابند؛ زیرا بزرگسالان جوان به دانشگاه می‌روند، نیروی کار هستند و پس از صاحب فرزند شدن، اوقات فراغت آن‌ها کاهش می‌یابد.
این مطالعه همچنین نشان داد که چگونه مردان سیاه پوست و زنان سیاه پوست مسیر‌های سلامتی کاملاً متفاوتی را در مقایسه با همتایان سفید پوست خود تجربه می‌کنند. در سن ۴۰ سالگی، سطح فعالیت بدنی در میان مردان و زنان سفید پوست افزایش یافت در حالی که سطح فعالیت بدنی در شرکت کنندگان سیاه پوست همچنان رو به کاهش بود.
در سن ۴۵ سالگی، زنان سیاهپوست از نظر میزان فشار خون بالا از مردان سفیدپوست پیشی گرفتند، در حالی که زنان سفید پوست در این مطالعه کم‌ترین میزان فشار خون را تا میانسالی تجربه کردند.
در سن ۶۰ سالگی، بین ۸۰ تا ۹۰ درصد از مردان و زنان سیاهپوست فشار خون بالا داشتند، در حالی که این رقم برای مردان سفید پوست کم‌تر از ۷۰ درصد و برای زنان سفید پوست ۵۰ درصد بود.
تیم پژوهشی این نابرابری‌های نژادی شناخته شده را به عوامل اجتماعی و اقتصادی متعددی تقسیم می‌کنند. البته این عوامل در این مطالعه مورد ارزیابی قرار نگرفتند؛ اما تحصیلات دبیرستانی مورد توجه قرار گرفت.
اگرچه جوانان مرد سیاهپوست ممکن است مشارکت بالایی در ورزش داشته باشند؛ اما عوامل اجتماعی-اقتصادی، محیط‌های زندگی و مسئولیت‌های کاری یا خانوادگی ممکن است از ادامه مشارکت در فعالیت بدنی تا بزرگسالی جلوگیری کنند.
