ویتامین D می‌تواند عفونت ریوی ناشی از کووید ۱۹ را سرکوب کند

مدتی است که نقش مؤثر ویتامین D بر کووید ۱۹ ثابت شده است و می‌توان گفت که این ویتامین تا حدودی از کووید ۱۹ شدید پیشگیری می‌کند.

دانشمندان با آشکار کردن نحوه عملکرد ویتامین D برای کاهش التهاب بیش از حد ناشی از مداخله سلول‌های ایمنی و همچنین در مورد چگونگی کمک ویتامین D به جلوگیری از موارد شدید کووید ۱۹، اطلاعات جدیدی را به اشتراک گذاشته‌اند.

یک مطالعه مشترک جدید که توسط دانشگاه پردو و مؤسسه ملی بهداشت (NIH) انجام شده، نشان می‌دهد که چگونه یک متابولیت فعال ویتامین D در سرکوب کردن التهاب در بدن در طول عفونت‌هایی مانند کووید ۱۹ نقش دارد.

دکتر مجید کاظمیان استادیار بیوشیمی و علوم رایانه در دانشگاه پردو و دکتر بهداد بن افضلی از بخش تنظیم ایمنی مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی، سرپرستان این گروه پژوهشی هستند. آن‌ها می‌گویند:

از آن‌جایی که در موارد شدید کووید ۱۹ التهاب ایجاد شده توسط سلول‌های ایمنی بدن یکی از دلایل اصلی برای عوارض جدی و مرگ و میر به‌شمار می‌رود، ما تصمیم گرفتیم نگاهی دقیق‌تر به سلول‌های ریه بیماران کووید ۱۹ بیندازیم.

این مطالعه در مجله Nature Immunology منتشر شده است.

نقش ویتامین D در مکانیسم ضد التهابی

به عنوان بخشی از این مطالعه، پژوهش‌گران سلول‌های ریه هشت فرد مبتلا به کووید ۱۹ را تجزیه و تحلیل کردند.

آن‌ها دریافتند که در این سلول‌ها، بخشی از پاسخ ایمنی به SARS-CoV-2، در حال افزایش بیش از حد و تشدید التهاب در ریه‌ها است. پس از اعمال ویتامین D در لوله کشت، آن‌ها کاهش التهاب سلول‌های ریه را مشاهده کردند.

پس از این مشاهدات، پژوهش‌گران به چگونگی اثرگذاری ویتامین D بر التهاب ریه‌ها پرداختند.

آن‌ها دریافتند که ویتامین D با روی آوردن به سلول‌های کمکی ) Tنوعی سلول ایمنی هستند که سلول‌های T قاتل و سایر گلبول‌های سفید خون را برای ایجاد پاسخ ایمنی تحریک می‌کنند(، باعث سرکوب التهاب می‌شود. سلول‌های T نقش مهمی در موارد شدید و خطرناک کووید ۱۹ بازی می‌کنند و منجر به ایجاد پدیده‌ای اغلب کشنده به نام طوفان سیتوکین می‌شوند.

عفونت معمولی در مقابل عفونت کووید ۱۹

دانشمندان دریافتند که در عفونت‌های طبیعی، سلول‌های Th1 (زیرمجموعه‌ای از سلول‌های T کمکی هستند که با میکروب‌های درون سلولی مبارزه می‌کنند) از یک مرحله پیش التهابی عبور می‌کنند و در این مرحله بدن عفونت را پاک می‌کند. مدت کوتاهی پس از آن، سیستم ایمنی خاموش می‌شود تا وارد مرحله ضد التهابی شود.

دانشمندان کشف کردند که ویتامین D نقشی اساسی در تسریع این فرآیند دارد.

دکتر افضلی و دکتر کاظمیان می‌گویند:

ما دریافتیم که در سلول‌های T سالم، فعال شدن برنامه ژن التهابی با فعال شدن سیستم ویتامین D در این سلول‌ها هم‌زمان است؛ بنابراین، قبل از این‌که بخواهیم آن را به کووید ۱۹ مرتبط کنیم، بررسی کردیم که این سیستم ویتامین D چگونه کار می‌کند و برای سلول‌های T سالم چه می‌کند.

دانشمندان مشاهده کردند که در عفونت‌های کووید ۱۹، فاز پیش التهابی سلول‌های Th1 خاموش نمی‌شود. آن‌ها این اتفاق را به کمبود ویتامین D یا ناهنجاری در پاسخ سلول به ویتامین D نسبت دادند.

نویسندگان دیگر این مطالعه می‌گویند:

همان‌طور که انتظار می‌رفت، با مطالعه این‌که کدام ژن‌ها در سلول‌های ایمنی ریه‌های هشت بیمار فعال شده‌اند، متوجه شدیم که سلول‌های آن‌ها در حالت التهابی قرار دارند.

دکتر افضلی و دکتر کاظمیان گفتند که از شناسایی سیستم ویتامین D داخل سلولی تا حدودی متعجب شده‌اند. آن‌ها در این خصوص گفتند:

به‌طور سنتی تصور می‌شد که کلیه‌ها ویتامین D را پیش از آن‌که خودش فعال شود، فعال می‌کنند. ما متوجه شدیم که سلول‌های T یک سیستم مستقل دارند که مستقل از کلیه‌ها، ویتامین D را به‌طور کامل فعال می‌کند و به التهاب پاسخ می‌دهد.

پژوهش‌گران این فرضیه را مطرح کرده‌اند که افزودن یک متابولیت ویتامین D درون وریدی بسیار غلیظ به درمان‌های موجود، می‌تواند به بهبود افراد از کووید ۱۹ کمک کند؛ اما آن‌ها هنوز این فرضیات را در آزمایشات بالینی آزمایش نکرده‌اند.

مگادوز با ویتامین D بیشتر از این‌که مفید باشد، ضرر دارد

مطالعات قبلی بین توانایی ویتامین D در کاهش التهاب ناشی از سلول‌های T و شدت کووید ۱۹ ارتباطاتی را شناسایی کرده‌اند.

نویسندگان این مطالعه جدید تأکید می‌کنند که افراد نباید این نتایج را به عنوان یک توصیه درمانی در نظر بگیرند و پژوهش بسیار بیشتری برای اثبات این موضوع نیاز است.

دکتر افضلی و دکتر کاظمیان گفتند:

توجه به این نکته بسیار مهم است که این مطالعه، درمان بیماری با استفاده از ویتامین D را در افراد آزمایش نکرد؛ بلکه سلول‌های ریوی هشت نفر که به کووید ۱۹ شدید مبتلا بودند را تجزیه و تحلیل کرد.

نتایج مطالعه اگرچه جالب هستند؛ اما نشان نمی‌دهد که ویتامین D برای پیشگیری یا درمان کووید ۱۹ مفید است. این ویتامین جایگزینی برای سایر روش‌های پیشگیرانه و مؤثر پیشگیری از کووید ۱۹، از جمله واکسن‌ها، ماسک‌ها، و فاصله‌گذاری اجتماعی نیست.

دکتر دونالد جی. السندور، دانشیار پاتولوژی، میکروبیولوژی و ایمونولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه واندربیلت، گفت که این مطالعه سرنخ‌هایی از مکانیسمی احتمالی ارائه می‌دهد که به اعتبارسنجی در مقیاس بزرگ‌تری نیاز دارد.

وی افزود:

این باور عمومی در بین عموم مردم وجود دارد که مصرف مگادوز ویتامین D می‌تواند از شما قبل یا بعد از مثبت شدن آزمایش کووید ۱۹ محافظت کند. شواهد علمی که از این ادعا‌ها حمایت می‌کنند، هنوز در حال تکامل هستند و در آینده به یک آزمایش بالینی کنترلی در مقیاس بزرگ نیاز دارند. جدای از آن، مکانیسم چگونگی تأثیر ویتامین D بر کووید ۱۹ هنوز ناشناخته است.

دکتر السندور گفت که حتی اگر ویتامین D دارای عملکرد‌های تعدیل‌ کننده سیستم ایمنی باشد، استفاده از آن را به عنوان یک اقدام محافظتی در برابر عفونت کووید ۱۹ توجیه نمی‌کند. او هشدار داد که تلاش برای مصرف دوز‌های بالاتر از ویتامین‌های محلول در چربی، مانند ویتامین D، می‌تواند برای برخی افراد مشکل‌ساز باشد.

او می‌گوید که یک رژیم غذایی معمولی با یک مولتی ویتامین عمومی روزانه، ویتامین D مورد نیاز را برای شما فراهم می‌کند.

درمان‌های جدید آینده برای ویروس‌های تنفسی

این مطالعه نشان می‌دهد که ویتامین D به دلیل نقش آن در سرکوب التهاب بیش از حد، می‌تواند یک گزینه درمانی برای کووید ۱۹ باشد.

این مطالعه نقش بالقوه منحصربه‌فردی که ویتامین D در فعال‌سازی عملکرد سلول‌های T ایفا می‌کند را نشان می‌دهد و ممکن است درک این مسیر‌های تنظیم کننده اطلاعاتی را ارائه دهد که منجر به توسعه روش‌های درمانی جدید برای درمان بیماری حاد شود.

این یافته کلیدی می‌تواند منجر به توسعه درمان‌های جدید برای چندین ویروس تنفسی شود و پتانسیل این مطالعه می‌تواند راهگشا باشد.

دکتر کاظمیان و دکتر افضلی معتقدند که برای نتیجه‌گیری کلی باید منتظر آزمایشات بالینی باشیم.

تعدادی کارآزمایی بالینی وجود دارد که به‌طور فعال پتانسیل ویتامین D را به عنوان یک درمان کمکی برای درمان کووید ۱۹ مطالعه می‌کنند. وقتی این مطالعات گزارش شدند، بینش بسیار بهتری از نقش درمانی ویتامین D در سرکوب التهاب ناشی از کووید ۱۹ خواهیم داشت.

با این‌حال، دکتر السندور گفت که تحقیقات آینده باید به تعدادی از سؤالات پاسخ دهند. نخست این‌که چنین مکانیسمی مختص کووید ۱۹ است یا برای سایر عفونت‌های تنفسی نیز کاربرد دارد؟ اگر این مطالعه با نمونه‌هایی از بیماران مبتلا به آنفولانزا انجام می‌شد، آیا به نتیجه مشابهی می‌رسید؟ آیا این یافته کلیدی می‌تواند اطلاعاتی را ارائه دهد که به درمان‌های جدید برای چندین ویروس تنفسی منجر شود؟