فهرست...
پرخوری عصبی یا بولیمیا یک اختلال جدی در خوردن غذا است که شامل پرخوری و پاکسازی بلافاصله می‌شود.
کلمه Bingeing به این معنی است که شما مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی می‌خورید. از این کلمه برای توصیف اوردوز کردن نیز استفاده می‌شود. وقتی این‌کار را می‌کنید، معده توانایی هضم این حجم از غذا را ندارد و باید غذا را بالا بیاورید. بالا آوردن غذا بلافاصله پس از خوردن آن «پاکسازی» نام دارد. پاکسازی یک راه ناسالم برای خلاص شدن از کالری اضافی بدن است. افراد مبتلا به پرخوری عصبی گاهی اوقات برای از بین بردن کالری مصرفی خود، عمداً استفراغ می‌کنند.
استفراغ کردن تنها راه پاکسازی نیست. چنین افرادی برای انجام پاکسازی ممکن است رژیم سختی را دنبال کنند، سریع عمل کنند، بیش از حد ورزش کنند یا از ملین‌ها، قرص‌ها یا تنقیه (روشی درمانی برای حل مشکل یبوست شدید) استفاده کنند. چرخه مضر پرخوری و پاکسازی می‌تواند بر سلامت جسمی و روانی تأثیر بگذارد.
چرخه پرخوری و پاکسازی حتی یک راه مؤثر برای کاهش وزن نیست. در واقع، وزن بسیاری از افراد مبتلا به بولیمیا با گذشت زمان افزایش می‌یابد.
بدن شما از لحظه‌ای که غذا را در دهان خود قرار می‌دهید شروع به جذب کالری می‌کند. اگر بلافاصله بعد از یک وعده غذایی بزرگ استفراغ کنید، معمولاً کمتر از ۵۰ درصد کالری مصرف شده را حذف می‌کنید. ملین‌ها ۱۰ درصد کالری دریافتی را از بین می‌برند.
پاکسازی ممکن است باعث کاهش موقت وزن شما شود؛ اما به احتمال زیاد این کاهش آب است و نه کاهش وزن واقعی.
علائم و نشانه‌های پرخوری عصبی
علائم و نشانه‌های پرخوری عصبی در افراد مختلف متفاوت است. برخی از مهم‌ترین نشانه‌های آن عبارتند از:
- خوردن مقادیر زیاد غذا به‌هنگام تنهایی
- ناتوانی در کنترل میزان خوردن غذا
- استفراغ بعد از غذا
- استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها، تنقیه‌ها یا سایر قرص‌ها بعد از خوردن در مواقعی که نیازی به آن‌ها نیست
- ورزش کردن یا رژیم گرفتن بیش از حد
- تجربه تغییرات مکرر وزن
- از غش یا افسردگی رنج می‌برید
- نمایش تغییرات فیزیکی ناشی از استفراغ، مانند بوی بد دهان، دندان‌های آسیب دیده، تورم در اطراف گونه‌ها، پارگی رگ‌های خونی در چشم‌ها یا پینه روی مفاصل
- احساس یبوست یا نفخ
- احساس خستگی
- تجربه تغییرات دوره قاعدگی
- درگیر شدن در رفتار‌های تکراری، مخفیانه یا ضد اجتماعی مربوط به غذا
- توجه شدید به وزن بدن
- استفاده نادرست از مکمل‌های غذایی
علل و عوامل خطر پرخوری عصبی
پزشکان دقیقاً از علت پرخوری عصبی مطمئن نیستند. ژن‌ها، سابقه خانوادگی، وضعیت سلامت روانی، تجربیات زندگی، عزت نفس و سایر عوامل ممکن است در این امر نقش داشته باشند.
دانشمندان همچنین در حال بررسی این موضوع هستند که آیا تغییرات شیمیایی خاصی در مغز، مانند تغییر سطح سروتونین، ممکن است بر خطر ابتلا به اختلالات غذایی مانند بولیمیا تأثیر بگذارد یا خیر.
برخی عوامل ممکن است احتمال ابتلا به پرخوری عصبی را در شما افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:
- داشتن عزت نفس پایین
- تجربه تغییرات استرس‌زای زندگی
- داشتن سابقه سوء مصرف مواد
- تشخیص افسردگی، اضطراب، یا اختلال سلامت روان دیگر
- تجربه تروما، سوء استفاده یا رنج از اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD)
پرخوری عصبی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک به احتمال زیاد از معیار‌های ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روان‌پزشکی آمریکا (DSM-5) برای تشخیص وضعیت شما استفاده می‌کند. معیار‌های DSM-5 عبارتند از:
- دوره‌های مکرر پرخوری
- رفتار‌های نامناسب مکرر که برای جلوگیری از افزایش وزن مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله استفراغ کردن، استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا سایر دارو‌ها
- اگر این رفتار به‌طور متوسط حداقل هفته‌ای یک بار به مدت سه ماه رخ دهد
چه موقع باید در مورد وضعیت خود به پزشک مراجعه کرد؟
اگر فکر می‌کنید پرخوری عصبی دارید، مهم است که در مورد عادات غذایی و روش‌های کاهش وزن با پزشک خود صادق باشید. این اختلال خوردن در صورت عدم درمان می‌تواند اثرات خطرناکی روی بدن شما ایجاد کند.
ممکن است پزشک شما بخواهد یک معاینه فیزیکی، آزمایش خون یا ادرار و ارزیابی روانی انجام دهد.
همچنین ممکن است لازم باشد آزمایش خون (از جمله آزمایش خاصی به نام پنل متابولیک جامع) یا نوار قلب (ECG) انجام دهید تا ببینید آیا دوره‌های پرخوری و پاکسازی مکرر بر اندام‌های خاصی از بدن شما تأثیر گذاشته است یا خیر.
اولین قدم در درمان بیماری این است که با پزشک مراقبت‌های اولیه خود مشورت کنید. سپس او می‌تواند شما را به پزشک متخصص ارجاع دهد.
پیش‌بینی پرخوری عصبی
بسیاری از افراد مبتلا به بولیمیا با درمان مناسب بهبود می‌یابند؛ اما بیماری برخی از آن‌ها ممکن است بهتر شود و سپس دوباره عود کند.
مطالعات نشان می‌دهد که حدود ۵۰ درصد از افرادی که با پرخوری عصبی مبارزه می‌کنند، با درمان کامل بهبود می‌یابند، ۳۰ درصد بهبودی نسبی را تجربه می‌کنند و بین ۱۰ تا ۲۰ درصد هنوز علائم دارند.
مدت زمان پرخوری عصبی
مدت زمان پرخوری عصبی در افراد مختلف متفاوت است. تقریباً نیمی از بیماران طی ۱۰ سال به طور کامل از این بیماری بهبود می‌یابند؛ اما دیگران اینطور نمی‌شوند. برای بسیاری، پرخوری عصبی یک مبارزه مادام‌العمر است. علائم ممکن است بیایند و بروند یا ثابت باشند.
گزینه‌های درمانی و دارویی برای پرخوری عصبی
چندین گزینه برای کمک به افراد مبتلا به پرخوری عصبی در دسترس است. گاهی از این رویکرد‌ها برای نتایج بهتر در کنار هم استفاده می‌شود. درمان‌های رایج عبارتند از:
روان درمانی: اشکال مختلف درمان و مشاوره می‌تواند علائم بولیمیا را بهبود بخشد. صحبت با یک متخصص بهداشت روان ممکن است به شما کمک کند رفتار‌های ناسالم خود را شناسایی کرده و راه‌هایی برای از بین بردن آن‌ها پیدا کنید. گاهی اعضای خانواده تشویق می‌شوند که در جلسات درمانی شرکت کنند.
مشاوره تغذیه: یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما در ایجاد یک برنامه غذایی سالم کمک کند.
بستری شدن: در صورتی که وضعیت شما شدید باشد، ممکن است تا بهبودی نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید.
بیماری شما ممکن است بعد از درمان عود کند؛ اما خبر خوب این است که می‌توانید از بولیمیا ر‌هایی پیدا کنید. پس از درمان مناسب، اکثر دختران و زنان قادر به خوردن و ورزش به شیوه‌های سالم هستند.
گزینه‌های دارویی
داروهای ضد افسردگی را می‌توان در کنار درمان استفاده کرد. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) پروزاک (فلوکستین) را که یک مهار‌کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است، برای درمان پرخوری عصبی در بزرگ‌سالان تأیید کرده است.
درمان‌های جایگزین و مکمل
برخی از افراد مبتلا به بولیمیا به دنبال درمان‌های جایگزین برای کاهش علائم و کاهش سطح استرس خود هستند.
برخی از این درمان‌های جایگزین عبارتند از:
- طب سوزنی
- ماساژ
- مدیتیشن، تای چی یا یوگا
پیشگیری از پرخوری عصبی
در حالی‌که هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از پرخوری عصبی وجود ندارد؛ اما اتخاذ عادات سالم و کمک زودهنگام متخصصان می‌تواند چشم انداز شما یا کسی را که می‌شناسید و با پرخوری عصبی مبارزه می‌کند، بهبود بخشد.
در این‌جا چند نکته وجود دارد که باید به آن ها توجه کنید:
- سعی کنید از صحبت درباره وزن خود اجتناب کنید.
- مراقب عوامل محرک خود باشید و از آن‌ها دوری کنید. این عوامل محرک شامل رسانه‌های اجتماعی یا مجلات مد، تعاملات خاص با افراد بسیار انتقادی در زندگی شما می‌شود. عوامل محرک در افراد مختلف متفاوت هستند؛ اما مهم است که به یاد داشته باشید کدام تجربیات و عوامل شما را به سمت پرخوری عصبی می‌کشانند.
- کمتر بر وزن خود تمرکز کنید و بیشتر بر حفظ یک شیوه زندگی سالم تمرکز کنید.
- از اقدامات ناسالم کنترل وزن مانند روزه داری، استفاده از ملین‌ها یا مکمل‌ها را کنار بگذارید.
- در صورت داشتن علائم اولیه یا علائم بولیمیا با پزشک خود مشورت کنید.
- به دنبال درمان بیماری‌های زمینه‌ای مانند افسردگی باشید.
- از یکی از بستگان نزدیک خود درخواست حمایت کنید.
- خودتان را درگیر انتظارات غیر واقعی بدن که توسط رسانه‌ها به تصویر کشیده است نکیند.
- اگر فکر می‌کنید مشکلات غذایی دارید، با دوستان یا اعضای خانواده صحبت کنید.
عوارض پرخوری عصبی
پرخوری عصبی می‌تواند اثرات خطرناکی بر بدن شما داشته باشد. در موارد خاص، اختلال خوردن حتی می‌تواند منجر به مرگ شود.
برخی از خطرات ناشی از پرخوری عصبی عبارتند از:
- کم آبی شدید
- عدم تعادل الکترولیت؛ این امر می‌تواند منجر به نارسایی قلبی یا کلیوی شود
- آسیب یا زخم معده
- پریود‌های نامنظم
- پوسیدگی دندان
- گلو درد مزمن
- سوء هاضمه، سوزش سر دل یا رفلاکس اسید معده
- یبوست، اسهال یا سایر مشکلات حرکتی روده
- پوکی استخوان
- ناباروری در مردان و زنان
پژوهش و آمار: چه کسانی پرخوری عصبی دارند؟
هر کسی می‌تواند از بولیمیا رنج ببرد. با این‌حال، این اختلال بیشتر زنان را نسبت به مردان تحت تأثیر قرار می‌دهد. حدود ۲ درصد از زنان به این اختلال خوردن مبتلا هستند.
دختران و زنان جوان‌تر بیشتر از زنان مسن به بولیمیا مبتلا هستند. زنان معمولاً در حدود ۱۸ یا ۱۹ سالگی به پرخوری عصبی مبتلا می‌شوند. با این‌حال، محققان دریافتند که اختلالات خوردن بر افراد مسن جمعیت تأثیر می‌گذارد. بر اساس مطالعه‌ای که توسط وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده انجام شده است، ۱۳ درصد از زنان بالای ۵۰ سال دارای الگوی تغذیه نامنظمی بودند.
شرایط مرتبط و علل پرخوری عصبی
گاهی اوقات افراد مبتلا به بولیمیا اختلالات خوردن دیگر یا مشکلات پزشکی دارند.
شرایطی که ممکن است مربوط به پرخوری عصبی باشد عبارتند از:
بی‌اشتهایی: این اختلال شامل محدودیت شدید کالری است.
تمرین بولیمیا: افراد مبتلا به این بیماری، از فعالیت بدنی شدید به همراه کارهای دیگری مانند استفراغ برای جلوگیری از جذب کالری استفاده می‌کنند.
اختلال نشخوار: اختلال نشخوار عبارت است از برگشت مکرر غذا پس از خوردن غذا. این اختلال عوامل جداگانه‌ای دارد و به دلیل پرخوری عصبی ایجاد نمی‌شود.
اختلال پرخوری: در این حالت شما به طور منظم بیش از حد غذا می‌خورید و بر غذا خوردن خود کنترل ندارید و توجهی به توانایی معده در هضم غذا ندارید.
افسردگی: این اختلال سلامت روان با خلق افسرده یا از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها مشخص می‌شود.
اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD): این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که فرد نسبت به یک رویداد آسیب‌زا یا ناراحت‌کننده واکنش نشان دهد.
