منیزیم سیستم ایمنی را برای مبارزه با سرطان و عفونت‌ها تقویت می‌کند

منیزیم، یکی از املاح معدنی مورد نیاز بدن است که از طریق مصرف مواد غذایی مختلف یا مکمل‌ها آن را به ‌دست می‌آوریم.

متخصصان، منیزیم را به عنوان یک «ماکرومینرال ضروری» تعریف می‌کنند؛ به این معنی که افراد برای حفظ سلامتی خود باید آن را در مقادیر نسبتاً زیادی مصرف کنند.

منابع غذایی غنی از این ماده معدنی شامل بادام، بادام هندی، بادام زمینی و اسفناج است. گردو همچنین حاوی مقدار زیادی منیزیم است و ۱۰۰ گرم آن حاوی ۶۳ درصد از مقدار توصیه شده روزانه است.

مصرف کافی منیزیم در رژیم غذایی با استخوان‌های سالم، خطر کم‌تر دیابت نوع ۲ و سلامت قلب و عروق بهتر ارتباط دارد. این ماده معدنی همچنین نقش کلیدی در انقباض عضلانی، انتقال عصبی، تنظیم فشار خون و ایمنی دارد.

پژوهش قبلی نشان داده است که سرطان در موش‌هایی که رژیم غذایی کم منیزیم دارند سریع‌تر گسترش می‌یابد. علاوه بر این، حیوانات دفاع ایمنی ضعیف‌تری در برابر ویروس‌های آنفولانزا دارند.

با این‌حال، تحقیقات کمی در مورد این‌که چگونه منیزیم از سیستم ایمنی سالم پشتیبانی می‌کند، انجام شده است.

اکنون دانشمندان در سوئیس کشف کرده‌اند که نوعی از سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های T سیتوتوکسیک یا قاتل، تنها می‌توانند سلول‌های سرطانی یا عفونی را در حضور منیزیم از بین ببرند.

محل اتصال

نویسندگان دریافتند که منیزیم پروتئینی به نام LFA-1 را روی سطح سلول‌های T سیتوتوکسیک فعال می‌کند که از آن برای قفل کردن سلول‌های هدف خود استفاده می‌کنند.

دکتر کریستف هس، نویسنده ارشد مطالعه، از دانشگاه بازل در سوئیس توضیح می‌گوید:

در حالت غیرفعال، این محل اتصال در یک ساختار خمیده است و بنابراین نمی‌تواند به‌طور مؤثر به سلول‌های عفونی یا غیر طبیعی متصل شود. اگر منیزیم به مقدار کافی در مجاورت سلول‌های T وجود داشته باشد، به LFA-1 متصل می‌شود و تضمین می‌کند که در یک موقعیت گسترده و در نتیجه فعال باقی می‌ماند.

هنگامی که پژوهش‌گران داده‌های آزمایش‌های بالینی گذشته ایمنی‌درمانی سرطان را تجزیه و تحلیل کردند، دریافتند که سطوح پایین سرمی منیزیم با پیشرفت سریع‌تر بیماری و بقای کوتاه‌تر مرتبط است.

دکتر هس گفت:

در پرتو داده‌های تجربی ما و تجزیه و تحلیل‌های گذشته‌نگر که روی دو کارآزمایی بالینی انجام دادیم، کمبود منیزیم احتمالاً مسئول حداقل بخشی از اثربخشی ناکافی دیده ‌شده در بیماران سرطانی است که درمان ایمنی دریافت می‌کنند.

واکنش منیزیم و آنزیم

دکتر تیلور سی والاس، از اعضای ارشد مطالعه جدید و عضو ارشد مرکز آموزش و تحقیقات منیزیم در هاوایی و استادیار در گروه مطالعات تغذیه و غذا در دانشگاه جورج میسون در فیرفکس ویرجینیا، گفت:

نتایج من را شگفت‌زده نمی‌کند. منیزیم با بیش از ۶۰۰ واکنش آنزیمی در بدن درگیر است که بسیاری از آن‌ها با عملکرد سیستم ایمنی درگیر هستند.

با این‌حال، او این سؤال را مطرح کرد که آیا غلظت سرمی منیزیم که دانشمندان اغلب برای اندازه‌گیری وضعیت افراد در رابطه با این ماده معدنی استفاده می‌کنند، یک نشانگر قابل اعتماد است یا خیر.

وی خاطرنشان کرد که در سرم، بیشتر منیزیم به پروتئین آلبومین متصل می‌شود و بنابراین به اندازه فرم دیگری به نام منیزیم یونیزه شده خون، آزادانه برای بدن در دسترس نیست.

او افزود:

چگونگی تأثیر منیزیم خارج سلولی بر ایمنی، یک حوزه علمی هیجان‌انگیز و امیدوار کننده است. با این‌حال، جامعه پژوهشی باید هم‌زمان منیزیم یونیزه شده خون (که در تحقیقات رایج نیست) را ارزیابی کند تا به‌طور کامل بفهمد که چگونه رژیم غذایی یا مکمل‌ها می‌توانند بر وضعیت تأثیر بگذارند.

تقویت منیزیم در تومور‌ها

دکتر هس و همکارانش اکنون به دنبال راه‌هایی برای افزایش غلظت منیزیم در تومور‌های بیماران هستند.

او گفت که آن‌ها قصد دارند آزمایش کنند که آیا می‌توانند از بسته‌های کوچک چربی اعم از نانوذرات لیپید یا لیپوزوم  پر از منیزیم و پوشش داده شده با آنتی‌بادی برای بهبود اثربخشی ایمنی‌درمانی استفاده کنند یا خیر.

در این مقاله جدید، آن‌ها نشان داده‌اند که این یک استراتژی موفق در موش‌ها است.

آن‌ها همچنین آزمایش خواهند کرد که آیا دادن مکمل‌های منیزیم (چه به صورت قرص یا تزریقی) به افراد مبتلا به سرطان می‌تواند نتایج را با دو درمان ایمنی (سلول‌های CAR T و درمان‌های PD1/PDL1) بهبود بخشد یا خیر.

مطالعه جدید منتشر شده آن‌ها، داده‌های مربوط به سطوح سرمی منیزیم را از آزمایش‌های بالینی قبلی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد؛ بنابراین تنها توانست ارتباطی بین منیزیم و پیامد‌های درمان به جای ارتباط علی ایجاد کند.

همچنین مشخص نیست که آیا مصرف منظم منیزیم، چه از طریق رژیم غذایی یا مکمل‌ها، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را در افراد سالم کاهش دهد یا خیر.