در طول قرن گذشته میانگین طول عمر انسان افزایش یافته است؛ اما یک انسان تا چند سال می‌تواند زنده بماند؟
بر اساس پژوهش‌های انجام شده، انسان‌ها می‌توانند تا ۱۳۰ سال زنده بمانند. حتی این امکان دارد که بیش از ۱۳۰ سال هم عمر کنند؛ اما شانس رسیدن به چنین سن خارق‌العاده‌ای بسیار ناچیز است.
مدت زمان زیادی است که بحث‌های زیادی در مورد محدودیت عمر انسان وجود دارد. مطالعات اخیر نشان می‌دهند که ما می‌توانیم تا ۱۵۰ سال عمر کنیم. بسیاری از اندیشمندان بر این باور هستند که از لحاظ نظری، هیچ محدودیتی برای طول عمر انسان وجود ندارد.
این پژوهش جدید که چهارشنبه هفته گذشته در مجله Royal Society Open Science منتشر شد، با تجزیه و تحلیل داده‌های جدید در مورد افراد ۱۱۰ ساله یا بیشتر و افراد ۱۰۵ ساله، اطلاعات جالبی را به دانسته‌های پیشین دانشمندان می‌افزاید.
خطر مرگ به‌طور کلی در طول زندگی ما افزایش می‌یابد؛ اما تجزیه و تحلیل محققان نشان می‌دهد که این خطر در نهایت به سطح ثابتی رسیده و تقریباً به‌صورت ۵۰-۵۰ ثابت می‌ماند.
آنتونی دیویسون، استاد آمار در مؤسسه فناوری فدرال سوئیس در لوزان (EPFL) که این پژوهش را رهبری می‌کند، در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه می‌گوید:
وقتی سن از ۱۱۰ سالگی عبور می‌کند، هر سال زندگی کردن بیشتر مانند سکه انداختن است. ممکن است ما خوش شانس باشیم و زنده بمانیم یا این‌که مرگ به سراغ ما بیاید. اگر مسئله‌ای پیش نیاید، شما تا روز تولد بعدی خود زندگی می‌کنید؛ اما اگر اوضاع خوب نباشد، شما سال آینده در زمان خاصی می‌میرید.
بر اساس داده‌های موجود، به نظر می‌رسد که انسان‌ها می‌توانند حداقل تا ۱۳۰ سال زندگی کنند؛ اما بر اساس نتیجه‌گیری حاصل شده از یافته‌ها، از لحاظ نظری هیچ محدودیتی برای طول عمر انسان وجود ندارد.
نتیجه‌گیری حاصل شده از این پژوهش، با تجزیه و تحلیل آماری مشابهی که روی مجموعه‌ی داده‌های افراد مسن انجام شده است، مطابقت دارد. این مطالعه‌ی جدید، نتایج قبلی را تقویت کرده و آن‌ها را دقیق‌تر می‌کند؛ زیرا در حال حاضر داده‌های بیشتری در دسترس است.
اولین مجموعه داده‌ای که این گروه پژوهشی مورد مطالعه قرار داد، مطالبی است که به تازگی از پایگاه داده بین‌المللی در زمینه طول عمر منتشر شده است که بیش از ۱۱۰۰ فرد مسن از ۱۳ کشور را پوشش می‌دهد.
دومین مجموعه داده، مربوط به کشور ایتالیا است. پژوهش‌گران این کشور بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ تمام افراد ۱۰۵ ساله و مسن‌تر را مورد بررسی قرار داده‌اند.
یک در میلیون
این پژوهش، شامل برون‌یابی (extrapolation) از داده‌های موجود است؛ اما دیویسون می‌گوید که برون‌یابی نیز یک رویکرد منطقی است. هرگونه مطالعه درباره افراد بسیار مسن، چه آماری و چه بیولوژیکی، مستلزم برون‌یابی است. برون‌یابی، نوعی تخمین برای مواردی در «فرای محدوده مشاهدات اصلی» برای مقدار یک متغیر بر اساس روابط آن با متغیر دیگر است.
دانشمندان به کمک داده‌های موجود، می‌توانستند اگر محدودیتی برای رسیدن به سن ۱۳۰ سالگی وجود داشته باشد، آن را به‌سرعت شناسایی کنند. این افراد متوجه شدند که هیچ محدودیتی برای رسیدن به سن ۱۳۰ سالگی وجود ندارد. در واقع، برای رسیدن به هیچ سنی محدودیت خاصی وجود ندارد. با این‌حال، فقط به این دلیل که انسان می‌تواند از نظر تئوری به ۱۳۰ سالگی یا بیشتر برسد، به این معنی نیست که ما به‌زودی آن را خواهیم دید.
برای شروع، پژوهش‌گران ابتدا به بررسی افرادی پرداختند که موفق شده بودند به ۱۰۰ سالگی برسند. رسیدن به ۱۰۰ سالگی، اتفاقی بسیار نادر است. حتی در سن ۱۱۰ سالگی، شانس شما برای رسیدن به ۱۳۰ سالگی، تقریباً «یک در میلیون» است؛ غیرممکن نیست اما بسیار بعید است.
دکتر دیویسون بر این باور است که تا پایان قرن حاضر، به لطف پیشرفت‌های علمی و پزشکی افراد بیشتری به ۱۳۰ سالگی می‌رسند. از آن‌جایی که افراد بیشتری به این سن می‌رسند، شانس بقیه نیز برای رسیدن به ۱۳۰ سالگی و فراتر از آن افزایش می‌یابد و این‌جا شانس شما دیگر یک در میلیون نیست.
اگر اوضاع پیشرفت علم پزشکی و خدمات رفاهی-اجتماعی خوب پیش نرود، شانس رسیدن افراد به سن ۱۳۰ سالگی نیز کاهش خواهد یافت. در حال حاضر، مسن‌ترین فرد ثبت شده، زنی فرانسوی به‌نام ژان کالمنت است که در سال ۱۹۹۷ در سن ۱۲۲ سالگی درگذشت. سن واقعی او مورد بحث قرار گرفت و بسیاری گفتند که احتمالاق ساختگی بوده است؛ اما در سال ۲۰۱۹ چندین متخصص گفتند که بررسی شواهد، سن او را تأیید می‌کند. هم اکنون پیرترین فرد زنده تأیید شده در جهان، کانه تاناکا ژاپنی است که ۱۱۸ سال سن دارد.
البته این‌ها مواردی هستند که به‌طور رسمی ثبت شده‌اند و ممکن است هم اکنون افرادی در جهان باشند که سن بسیار بیشتری دارند؛ اما کسی آن‌ها را نمی‌شناسد و اطلاعات مربوط به آن‌ها در جایی ثبت نشده است.
